Mil primaveras máis para o galego

Hoxe, día das letras, quero deixarvos aquí este textiño de Álvaro Cunqueiro:

Eu quixen e quero que a fala galega durase e continuase, porque a duración da fala é a única posibilidade de que nós duremos como pobo. Eu quixen que Galicia continuase e, ao lado da patria terrenal, da patria que son a terra e os mortos, haxa estoutra patria que é a fala nosa. Se de min algún día, despois de morto, se quixese facer un eloxio, e eu estivese dando herba na terra nosa, podería dicir a miña lápida: "aquí xace alguén que coa súa obra fixo que Galicia durase mil primaveras máis.

Xa sabedes que este ano se adica a Xosé maría Álvarez Blázquez. Del tráivos este poemiña. Gustaríame, se quixerdes, que engadísedes algún teto vós, como comentario.

A COMETA

Botar unha cometa
era guindar os soños
todos pola fiestra.


Era poñer a ialma
por enriba das ponlas
máis ergueitas da fraga.


Era andar cos miñatos
nun outo vóo suspenso
sobor da paz dos campos.


Era ter -cousa meiga!-
o corazón atado
cun longo fío a terra.